زیست‌بوم دیجیتال ایرانی کودک و نوجوان

زیست‌بوم دیجیتال کودک در چند سال گذشته با فرازوفرودهای بسیاری مواجه بوده است. کودکان ما بیش از همیشه مصرف‌کننده کالاهای دیجیتال فضای مجازی هستند. بیش از همیشه زیست مجازی دارند، اما کمتر از همیشه از درگاه‌های رسمی خدمات می‌گیرند. وقتی از زیست‌بوم صحبت می‌شود زنجیره‌ تولید و عرضه تا مصرف را شامل می‌شود. این زیست‌بوم در حوزه دیجیتال کودک وجود دارد؛ اما ارزش‌افزوده بومی ایجاد نمی‌کند. یعنی کالا و فرهنگ مصرفی بومی نیست. به زبان دیگر کودکان ما شهروند دیجیتال خودمان نیستند؛ بلکه شهروند کشورهای دیگری هستند که کالای فرهنگی دیجیتال تولید می‌کنند و مخاطب ما روی پلتفرم آن‌ها، آن کالا را مصرف می‌کنند.  شهروند دیجیتال غیرایرانی به کاربری اطلاق می‌شود که از نظر فیزیکی در ایران است؛ اما از نظر فکری و فرهنگی کمترین تماس را بافرهنگ و فکر ایرانی‌اسلامی در فضای مجازی دارد. وضعیت موجود به افزایش شهروندان مجازی غیرایرانی منجر می‌شود. تولید اندیشه و فکر و ادبیات متناسب با نیاز کاربران باید باشد و این تولیدات فکری و ادبی و هنری باید تبدیل به کالای دیجیتال شده و در چرخه‌ زنجیره ارزش محتوای دیجیتال، ثروت‌آفرینی کند. کاربران ما در فضای مجازی هستند؛ اما تولید فکر و ادبیات وارد این حوزه نشده است. به‌مرور با کاهش اهل‌قلم و هنر کودک مواجه خواهیم شد. تولیداتمان کمتر و کمتر خواهد شد. جامعه‌ای که تولید ادبیات و فکر نکند طبیعتاً ضعیف‌تر می‌شود. در این میان آگاهی جمعی، شناخت موضوع و نقش‌آفرینی تمامی نهادهای فرهنگی و سیاست‌گذار به‌صورت جدی موردنظر می‌باشد.